"Teorie klasyczne nauczają nas o czterech wrotach umysłu, przez które każdy przechodzi zgodnie z własną natura i potrzebami
Pierwsze to sen, który przynosi nam wytchnienie od świata i całego jego bólu. Sen wyznacza przemijanie czasu, narzuca nam dystans wobec krzywd, jakich doznaliśmy. Ranny człowiek często zapada w nieświadomość. Podobnie bywa z tym, który otrzyma przerażające wieści - często mdleję czy traci przytomność. tak właśnie umysł może chronić sam siebie, przechodząc przez pierwsze wrota
Drugie są wrota zapomnienia. Niektóre rany są zbyt głębokie, aby mogły zabliźnić, albo zbyt głębokie by zagoiły się w miarę szubko. Dodatkowo wiele wspomnie ma bolesny charakter. Powiedzenie "Czas leczy rany" jest fałszywe. Czas leczy większość ran. Reszto zostaje ukryta za drugimi wrotami.
Trzecimi wrotami jest szaleństwo. Bywa, że umysł zostaje porażony takim ciosem, iż kryje się w szaleństwie. I choć z pozoru to wyjście wcale nie musi wydawać się korzystne, w istocie takie właśnie jest. Bywają chwile, w których rzeczywistość niczym innym jak tylko bólem, a żeby przed nim uciec, umysł musi porzucić rzeczywistość.
Czwarte wrota to śmierć. Ostatnia reduta. Po śmierci nie może się stać nic złego, a przynajmniej tak opowiadają"
(Cytat z książki "Imię wiatru" aut. Patrick Rothfuss )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz